verdwaal met mij
vanaf dit punt, dit kampvuur
we lopen tot we daar zijn
tot we niet meer weten waar zijn
tot we godvergeten landen zien
stukgebeten tanden
in opengevouwen handen zien
tot we bloeden
of vermoeden dat we daar zijn
waar de pijn van het alleen zijn
wegebt in roodgeaarde zeeën
we zwemmen tot de grond
onder onze voeten smelt
tot de mond van pacha mamma
ons ledig lijf vult met honing.
kom, dan gaan we
terug
naar het vuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten