citroenijs

het is eenvoudig, als je kijkt
zie je dat meisje, met die paardenstaart
hoe ze de vogels uit de hemel staart en vangt in haar zangerige armen
hoe ze op de vleugels kauwt, hoor het kraken, hoor de veren in haar stem
het is zo simpel
op een dag als vandaag
verkopen jongens het nieuws in kranten
dun als de dageraad die dwars door het kleinste kiertje
op het dunste draadje wind wegwaait
in de luwte van hun onbegonnen stadsleven
hij is er pas, maar zie hoe mooi
de kleinste bukt
hoe hij vogelveren raapt
hij plakt ze vast op flinterdunne stramme armpjes
en hij gaat, hoog boven de godvergeten kerk

het zo eenvoudig als citroenijs op de hoek
in de zon naast haar te staan te wachten tot het
van haar lippen druipt haar daar te kussen
waar ze het meeste woorden zingt
haar te verstoppen in de krochten van de stadswal

heb haar lief, jonge vent
zie haar liggen in je kranteninkt mond
laat haar gaan door je inktzwarte handen
woel haar om en om en lik het ijs uit haar ogen
maak van haar de mooiste vogel uit je eigen kleine
paradijs
het kan zo mooi zijn, zo eenvoudig
als je de juiste toonsoort kent
als je weet hoe waar citroenijs
naar citroen
vogels naar vogels
zingende armen naar
mondvolle ogen smaakt
maar hoe mag jij dat weten, kleine lieve jonge jongen
als je onder je huid bent uitgekropen, onder je haar bent
gegleden, onder je benen bent gerend
onder je eigen voeten bent vertrapt
het is zo mooi
maar kom, kom kleine man
uit je kleine eigen vierkante ik.