Ramsey

dit land, dit moederland
schreeuwt om een vader
der dichters met strakke hand
dit land, dit vlakke land
schreeuwt om mannen met baarden
mannen die varen ver van hun haarden
woestijnen vol pompen
vol pompen met lood
met de dood in de ogen
het stof in de longen
van vaders die zongen
over zeeën en golven
van zonen moeten we schrijven, van zonen moeten we horen
van zonen die wonen in oren van woorden die wijzen naar wijzende
wijzers naar zeeën, zeeën vol lust, vol lol, vol alles waarin mannen verzuipen
dit land, waar bussen ons wakker kussen met teksten die schreeuwen
dat wij al eeuwen ons denken schenken aan god en zonen van goden
de boden van zonen in mijters en mantels met kransjes en kruisjes
met heilige tempels, schijnheilige huisjes, van hosti
tot tosti van burka tot borstlap, van paling tot maling
aan alles wat leeft in dit land dat rot onder alles wat god heet
zo’n land dat schreeuwt om een vader
een vader, een dichter
een dichter aan moedershand
een man met een baard
met vuurvolle ogen
die meer zien woorden
-
zo’n man
zo’n dichter
zo’n land.