Daan

Daan, het is genoeg geweest, kom op
zie de mensen om ons heen
nee, je bent hier niet alleen, stop

haal je gore handen uit je haar, kom, het is klaar
we gaan naar Parijs, Daan, jij met je gitaar
ik schrijf mijzelf klem, jij zuipt jezelf dood

met je poten vol lood, laat die laatste nu maar staan
dan gaan we lopend naar Parijs
de tranen uit je houten kop, duw ze terug

en recht je rug, kraak je stroeve kaken
want een kerel die zo lacht, die kunnen ze niet raken
dus kom, dan gaan we nog vannacht, nu is het genoeg

je kreeg toch wat je vroeg, trek je lijf nu uit die kroeg
leun niet op mijn schouders en til je eigen ogen
ik schaam de mijne uit mijn kop maar ik haal je hier vandaan

we moeten nu echt gaan want in Parijs lacht de maan
een vent zoals jij, Daan, die jankt niet om een vrouw
die pakt zijn jas en gaat met zijn rug recht over straat

slikt zijn tranen tot ie stikt, met stalen ballen in zijn broek
gelooide poten door het slijk, zie Parijs ligt om de hoek
in Parijs daar valt de regen, toch altijd minder tegen

pak je ouwe leren jas, zet je hoed recht, knoop je das
dan gaan we als twee heren het daar toch eens proberen
Parijs ligt aan het einde van de straat, Daan

neem nog een voor onderweg
je weet toch hoe het gaat, en tegen welke prijs
ze komen en ze gaan, maar ze gaan toch altijd weg

dus kom op, we moeten gaan, het is nog niet te laat
we moeten naar Parijs, Daan
strek je hand en hou mij vast

trek mij uit dit grauwe land
neem mij in godsnaam met je mee
doe alles wat je wilt, maar

haal mij hier vandaan, Daan.