verwoesting

aanschouw mij, zie in mij de leemte
hoe ik tors of buig, gelang de zon van de dag

er stoelt buigzaamheid, kentering in mij
ik ben smijdig voor het oog

schreeuw, schrijf maar blijf
in dit barre land met barre voeten in scherven

sterven wij weer, en weer, maar nooit meer
slaat het hart ooit zo hard
uit deze stad

wil ik de weemoed dragen
aanschouw mij, stil

mijn doodskreet

laat mij, maar verlaat mij
niet








----------
"... De menselijke pijn bewaren, die veroorzaakt werd aan een stad, die alleen maar het verlangen had te leven en zich uit te breiden als een woud, bij de goddelijke genade. Een angstkreet voor de onmenselijke wreedheid (...) En ook een les voor de toekomst, voor de dageraden van diegenen die jonger zijn dan wij ..."
Ossip Zadkine

-----------

Hij was bevriend met Amedeo Modigliani.