zolang

 

jij krast een landschap in mijn ruit
ik hoef alleen naar buiten te staren
om te verdwalen

plaats je wel ergens een boom
en hang je er hoop op zon in?
of desnoods een hangmat

het uitzicht vanaf de duintop
waar we konijnen hoorden verdrinken
mannen in de maan zagen zwemmen

kras het moeras
dan vangen we piranha’s
de brulapen zullen ons wekken

stap in mijn Renault4
op de snelweg in de regen
tot boven op de Erasmusbrug

zie je, ik verdwaal in tijd
woorden in de tegenwind
slaan stuk op het ruit

zolang zij buiten blijft
zolang zij binnen blijft.