na een tandeloze avond
bleef haar speeksel nog dagen sudderen
bak er lappen in, zei buurman
spoel het weg, zei vriend
met bier, poëzie, desnoods
met overmaat van beide
het bleef maar
ik genoot ervan
meer dan op de avond zelf
likte ik steeds weer de lappen
tot op de dag van vandaag
schreeuw ik met mijn mond vol
tanden knarsend slaap ik ’s nachts
niet van haar te dromen
is het droogste wat ik ooit tegenkwam
in mijn verder toch zo dorre bestaan
ik hou niet van sudderlappen, buurman
ik drink liever bier, veel bier met een vriend
er staan rake zinnen in
vriendin, raak, lees je, zoals jij beet
tandeloos, dus zacht, zuigend haast
alsof je voor nooit meer los zou laten
en dat deed je dan ook niet
bier, poëzie, lappen en dromen terstond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten