een ochtend brak plots
mijn hoofd in
als een blauwe vrouw
stukgetrokken door de nacht
bedacht mijzelf een laken
waaronder ik mij schuilhield
uiteengereten door het zwaard
van een blauwe vrouw
dit is wat het is
vond ik
onder dat laken
de nacht
ik dacht: dit is niets.
1 opmerking:
blauw is mijn leven
blauw als de jonge vogel uit zijn beschermend pantsertje gekropen
blauw als de ogen die de nacht doorzoeken
naar wat morgen is en was
zal zijn
Een reactie posten