jij baarde mij een muze
begroef mijn voeten in de nageboorte
zo sta ik in jouw wind
jouw zachte koude wind
fier en vilein schreeuw ik
tegen harder waaien, in
jouw onmetelijk verdwaalland
jouw zachte, zoute baarmoedermond
wacht op een echo
wacht
ik kus mijn muze
haar zoute tong, haar onmetelijke mond
tevergeefs,
tegen beter weten wacht ik
tot ik niet meer weet, niet meer wil
tot ik nooit meer, ooit weer wil
graaf mijn voeten uit
kus het zout.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten