dat

ik ben vergeten
nog voor het op mijn lippen lag

het woord dat kan troosten

het moet oud en stoffig zijn
ik heb een droge mond

het zal ontzettend diep zijn
ik durf er niet naar te kijken

zo zacht is het
dat ik mijn tanden er niet op breek

ik ben het vergeten
en het ruikt naar spijt.

Geen opmerkingen:

bestaan

ook mijn bestaan begon met bevallen en tot aan mijn laatste val zal ik wankelen op de grond is er nog niet in opstaan, verdergaan en ...