hoop

Ze wil vanavond weg
maar eigenlijk voor altijd
van haar dromen
over krokodillen

ze hoopt op de erkenning
en ze gaat vanavond weg
en in haar ogen drijft
het verlies van de verwarring

het maakt haar niet veel uit
want ze kan het niet geloven
en zij hoopt op zoveel beters

zij vertrouwde de zanger
want die weet toch wel beter
maar zijn laatste liedje
was een puinhoop

en bloedt nog tot het zondag is

ze is bang voor krokodillen
maar ze vertrouwt op de jager
met vastgebonden handen
en de sloot is slechts een zuchten
een zuchten van een landschap

en ze hoopt op de brug
de brug over de scheuren
de scheuren in haar buik
haar buik vol verlangens

maar zij vertrouwt het stromen
als het water naar de zee
is het zwijgen van haar zingen

en het kan haar niet veel schelen
want zij bulkt van het verlangen
de trap op naar het uitzicht
en zij hoopt daar op de ufo
die haar meeneemt naar de hemel

en zij gelooft haar allegorie
maar is haar eigen volger

ze wil haar bloed
versmelten met het reptiel
uit haar bed vol roze knuffels
en ze wil weg uit die vrijdag
zij wil voor altijd weg

de weg van haar verlangen
tot ze die voelt stromen
tot ze weet
waar ze vandaan komt

wil zij vanavond weg.