Heel even was de nacht
te donker om dit te zien:
in deze man
woont een krijsend klein kind
dat nergens anders ruimte vindt
Dan in dit grote mooie mannenlijf
Gelukkig stak jij een kaarsje aan
en joeg de spoken weg
Laat het maar janken, jong
koester het
Omarm zijn chaos.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
bestaan
ook mijn bestaan begon met bevallen en tot aan mijn laatste val zal ik wankelen op de grond is er nog niet in opstaan, verdergaan en ...
-
het regende zo hard -- -- -- - - - - ...
-
gun mij een kwast om mee te gooien natte verf op gescheurde doeken in het licht van Hubertus edelhert gun mij een sleets touw om natte na...
-
dag man, mijn vriend, mijn maat, mijn kameraad, vandaag staat boven jouw zand, het Buursezand de valk stil, hij bidt, hij hoopt op een ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten