achter het snijdend gras ligt de kikkerpoel
daar waren de kikkers koning
tot de modder te dik werd
de wolken te wit
toen gingen ze, de koningen
en kwamen niet terug.
ligt daar, in de droge drab nog een kroon
dan kroon ik mij, trap mijn poten in de klei
de wind bijt, het gras snijdt
ik kwaak niet meer
hier, hier blijf ik
onder de witte wolken.
de kikker is dood, leve de koning
in dit dwaalland waar de wolken
witte vrouwen zijn
verdwaal met mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten