kanselbloempje

hij strijkt zijn manen
scheurt zijn bonte huid
brult zijn bronst en druipt
van onherbergzaamheid,

daar slaat hij aan
pastoor op de bühne
gigolo in de biechtstoel
dolend in vergeving,

luister, vrees en bedaar
roep hem af in slagorde
driewerf chapeau
beticht hem van ontucht,

volk

nagel hem en reinig uw rust!

Geen opmerkingen:

bestaan

ook mijn bestaan begon met bevallen en tot aan mijn laatste val zal ik wankelen op de grond is er nog niet in opstaan, verdergaan en ...