hij strijkt zijn manen
scheurt zijn bonte huid
brult zijn bronst en druipt
van onherbergzaamheid,
daar slaat hij aan
pastoor op de bühne
gigolo in de biechtstoel
dolend in vergeving,
luister, vrees en bedaar
roep hem af in slagorde
driewerf chapeau
beticht hem van ontucht,
volk
nagel hem en reinig uw rust!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
bestaan
ook mijn bestaan begon met bevallen en tot aan mijn laatste val zal ik wankelen op de grond is er nog niet in opstaan, verdergaan en ...
- 
het regende zo hard -- -- -- - - - - ...
 - 
gun mij een kwast om mee te gooien natte verf op gescheurde doeken in het licht van Hubertus edelhert gun mij een sleets touw om natte na...
 - 
dag man, mijn vriend, mijn maat, mijn kameraad, vandaag staat boven jouw zand, het Buursezand de valk stil, hij bidt, hij hoopt op een ...
 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten